άσε με να γίνω...

Πότε θα σε δω; Πότε θα γυρίσεις;
Mέρες νύχτες σε περιμένω
άσε με να γίνω ο άνθρωπος σου, να είμαι εκεί
όταν βγάζεις φτερά και πετάς ψηλά από χαρά να γίνομαι άνεμος
για να σε ανεβάζω ψηλότερα
στα σύννεφα

κι αν τύχει ποτέ να πέσεις
να είμαι πάλι εκεί για να σε πιάσω,
κι αν δε σε πιάσω, τουλάχιστον
να σου γιατρέψω την πληγή' μα αν η πληγή είναι αγιάτρευτη
να πάρω τον πόνο σου δικό μου και την πληγή να σου φιλήσω

Άσε με να γίνω αστέρι να πέσω
να πεθάνω μόνο για να σου χαρίσω μια ευχή
να γίνω θάλασσα για να σε ταξιδέψω όπου κανείς δε σ έχει πάει
κι αν καμιά φορά φουρτουνιάσω μη με μισήσεις
θάλασσα είμαι.
Aγάπησε με σαν βαρκάρης που χρόνια ζει μαζί και δεν μπορεί μακρυά της
κι εγώ στο ορκίζομαι ποτέ δε θα στερέψω
πάντα θα σε πηγαινοφέρνω χωρίς αντάλλαγμα χωρίς δεύτερη σκέψη

άσε με να γίνω ο ήλιος σου
χαμόγελο να ανατέλλω στην ψυχή σου
κι αν συννεφιά τις μέρες μας σκεπάσει
να ξέρεις κάνε υπομονή, πάντοτε θα γυρίζω
να γίνομαι ορίζοντας στην άκρη των ματιών σου

σ αναζητώ στα χάδια των μαλλιών μου
στα παιχνίδια που κάνει το φως την αυγή

σ αγαπώ
γιατί δεν έρχεσαι;