Ξύπνα γιαγιά...

Η ρουτίνα είναι μια κατάσταση στην οποία πιστεύουμε ότι τίποτα από όσα περιέχει δε μπορεί να αλλάξει έτσι ξαφνικά και τίποτα δε μπορεί να ανατραπεί. Η δική μου ρουτίνα είναι πολύ κοινή. Ξυπνάω, τρώω πρωινό, πάω στη δουλειά, γυρνάω σπίτι, ξεκουράζομαι,βγαίνω, βλέπω και μιλάω με αγαπημένα πρόσωπα πιστεύοντας ότι τίποτα από αυτά δε μπορεί να αλλάξει όσο εγώ το επιθυμώ, τίποτα δε μπορεί να μου στερήσει αυτές τις στιγμές παρά μόνο η δική μου η θέληση. Μέσα σε αυτή τη ρουτίνα ήξερα ότι όποτε γυρίζω σπίτι, μόλις μπω στη σκάλα στο παράθυρο θα δω πάντα τη γιαγιά να βλέπει τηλεόραση και να μιλάει με τη μάνα μου και τα αδέρφια της. Αύριο το πρωί που θα βγω από το σπίτι, το παράθυρο θα είναι κλειστό, το σπίτι κρύο , σκοτεινό και άδειο, δε θα ακούσω καμία γειτόνισσα να φωνάζει "Καλημέρα κερά Στέλλα" , η μάνα μου δε θα έχει κατέβει κάτω για καφέ, θα είναι ακόμα σπίτι και δεν ξέρω τι θα κάνει. Η δική της ρουτίνα από αύριο θα είναι ένα παρελθόν. Τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο. Ο χρόνος όμως ελπίζω να τη βοηθήσει να φτιάξει μια νέα ρουτίνα.


Η γιαγιά συχνά πήγαινε στο νοσοκομείο λόγω της καρδιάς της, αλλά πάντα το ξεπερνούσε. Έτσι νόμιζα και αυτή τη φορά. Όταν άκουσα τα ξημερώματα το ασθενοφόρο, άνοιξα το παράθυρο, είδα να τη βάζουν μέσα πιστεύοντας ότι όπως πάντα θα γυρίσει πάλι πίσω. Τελικά γύρισε αλλά αυτή τη φορά δεν τη δεχτήκαμε με χαμόγελο αλλά με κλάμα, ήρθε να της πούμε αντίο και μετά να φύγει για πάντα.

Όταν η γιαγιά ζούσε θυμάμαι που μας έλεγε " Άμα πεθάνω να μην κλαίτε γιατί είμαι γριά" . Γιαγιάκα μου, σ ευχαριστώ για όλες τις στιγμές που μοιράστηκες μαζί μου, για κάθε σου ρουτίνα που ήθελε μέσα κι εμένα, για όλες τις αγκαλιές και τα φιλιά που μου έδινες όταν με έβλεπες, για κάθε σου χαμόγελο στην ευτυχία μου, για κάθε σου δάκρυ στη λύπη μου, για όλες τις ιστορίες που μας έχεις πει , κι ας είχες πει την κάθε μία πάνω από 10 φορές, εμείς κάναμε σα να την ακούμε για πρώτη φορά.


Γιαγιάκα μου συγνώμη για κάποιες στιγμές που δε μοιράστηκα μαζί σου, για τη δική μου ρουτίνα που καμιά φορά ήταν τόσο πιεσμένη και με έκανε να σε ξεχνάω, όμως δεν ξέχασα ποτέ να σ αγαπώ και το ξέρεις. Θα θελα να γυρίσω το χρόνο πίσω για να σου πω πόσο σ αγαπάω. Δεν το λέω εύκολα σε κανέναν. Δε θυμάμαι να στο είπα ποτέ...Στο είπα? Δε στο είπα γιαγιά...Γιατί όμως , αφού το ένιωθα?

Θα μου λείψες γιαγιά...